- Postmodern teori, temsillerin gerçekliğe nasıl gönderme yaptığını veya yapıp yapmadığını sorgular. Bunu, gerçekliğin temsiller tarafından hem tanımlandığını hem de yönetildiğini savunarak yapar.
- Sanatçılar arasında işbirliğine dayalı eserler ortaya koymaya yönelik yaygın bir istek gözlenir. Sanatçının kişisel dokunuşuna çok az vurgu yapılır. Eserin ortaya çıkmasında bireysel yaratının önemini vurgulayan Modernizm ’den bu konuda da ayrılır. Postmodernistler sanatçıya gerçekçi olmayan bir önem atfedilmesine karşı çıkmışlardır.
- Bir başka yaklaşım da kendileme (appropriation) veya imaj taramadır. Başka bir deyişle, başka bir sanatçının eserinin yeniden üretilmesi veya kopyalanması uygulamasıdır. Başka sanatçıların çalışmalarını yeniden sahneler ve çoğu zaman bu eserleri başka ortamlara çevirir. Kendileme’nin bir diğer adı da temellük sanatıdır. Temellük, kendine mal etme demektir. Kendileme’nin sözcüsü haline gelen Baudrillard’a göre, günümüz sanatı, uzak ya da yakın geçmişe, hatta bugüne ait tüm formları ve eserleri az çok oyuncu, az çok kitsch bir yolla temellük etmeye başlamıştır. Baudrillard’a göre bu bir çeşit istiladır; insanın kendi kültürü karşısında duyduğu pişmanlığın ve hıncın ironisidir.
- Kendileme stratejileri zaman içinde gerçek anlamda kurumsallaşmıştır.
ABD’li fotoğrafçı ve kendileme sanatçısı (appropriation artist) Sherrie Levine’ın (1947-) ünlü fotoğrafçılar tarafından çekilen fotoğrafların yeniden fotoğrafını çekmesi Kendileme’nin ünlü bir örneğidir. Levine, 1981 yılında, Büyük Depresyon döneminin ünlü fotoğrafçısı Walker Evans’ın fotoğraflarının fotoğrafını çekmiş, bunlardan bir dizi hazırlamış, diziye Walker Evans’tan Sonra adını vermiştir. Bu seri, Postmodernizm’in alametlerinden biri olarak kabul edilmiştir. Yukarıdaki fotoğraf, serinin ikinci tablosudur.
Fotoğraf: www.metmuseum.org
Sherrie Levine, Duchamp’tan Sonra, Bronz,1991.
Fotoğraf:peterandjoan.blogs.wm.edu
- Trans-avangard, geleneksel malzemeleri, acayip konuları ve dekoratif unsurları kucaklayan bir İtalyan hareketidir. Önemli isimleri Francesco Clemente, Sandro Chia’dır. Trans-avangardın mimarideki neo-klasik akımın resimdeki karşılığı olduğu söylenebilir.
- Neo Dışavurumculuk için Almanya’dan bahsetmek gerekir. Kaba, hızlıca yapılmış gibi duran figüratif resimlerdir. Alman tarihine ve kültürüne referanslarla doludur. Çoğu kez kasıtlı olarak primitif görünür. Önemli isimleri George Baselitz, Marcus Lupertz’dir. Martin Maloney ve Marlene Dumas da akımdan etkilenen isimler arasında sayılabilir.
- Eklektizm. “Yüksek” ve “alçak” kültürden alınmış imajları çeşitli tarzlarda birleştirmiş veya yan yana getirmiştir. “Alçak kültür” örneklerinden bazıları dergi kapakları, reklamlar, kuşe kağıtlı dergiler, ucuz romanlar, çizgi romanlar, step dansı, Hollywood filmleridir. Bunların ortak noktası, kitle kültürünün tezahürleri olmalarıdır. Eklektizm ’in önemli isimleri David Salle ve Sigmar Polke’dir. Fiona Rae ve Chris Offili de etkilenen isimler arasında sayılabilir.
- Postmodernizm’de zanaat sanatta gittikçe daha önemli bir konu haline gelmiştir. Buradaki temel isim, İngiliz seramik sanatçısı Grayson Perry’dir. Zanaat ve ustalığın geri dönüşü, Postmodernizm’de, hiç kimse sanata inanmadığı için zanaat ustalıkları bu boşluğu dolduruyor eleştirisine yol açmıştır.
- Camp, 1960’lardan günümüze popüler olan bir estetik duyarlılık veya sosyal pratiktir. Küstahlık, abartı ve banalliğin benimsenip, saçmalığın hoş ve komik bulunduğu bu tarz, yüksek kültürün birçok anlayışına meydan okur.
Almanya, appropriation, Baudrillard, Büyük Depresyon, Camp, Chris Offili, David Salle, Eklektizm, Fiona Rae, Francesco Clemente, George Baselitz, Grayson Perry, imaj tarama, kendileme, Marcus Lupertz, Marlene Dumas, Martin Maloney, Neo Dışavurumculuk, Postmodernizm’de zanaat, sanat, Sandro Chia, seramik, Sherrie Levine, Sigmar Polke, temellük, temellük sanatı, Trans-avangard, Walker Evans, Walker Evans’tan Sonra, Zanaat
Leave A Reply