Evrende bizim bilincimizden bağımsız bir gerçeklik olduğu görüşüdür.
19. yüzyılın ikinci yarısında Klasisizme ve Romantizme tepki olarak, bilimin gelişmesi ile doğmuştur. August Comte’un Pozitivizm felsefesine dayanır. Pozitivizm, neden-sonuç ilişkisine önem veren, doğayı ve insanları gözlem ve deneyle açıklamaya çalışan bir düşünce sistemidir. Realist sanatçılar bu yolu izlemeye çalışmışlardır.
- Amaç, işin özünü tanımlamaktır.
- Gerek Klasizmi, gerekse Romantizmi yapay bulurlar.
- Konuyu arındırıp yüceltmezler.
- İdeale yaklaşmaya çalışmazlar.
- Konular gerçek yaşamdan alınmıştır.
- Olağanüstü olay ve kişilere yer verilmez.
- Konular, gözün gördüğü gerçeği yansıtırlar.
- Çevrenin önemi ve etkisi kavranmıştır.
- Doğa ve insan betimlemeleri ölçülüdür.
- ‘Sanat için sanat’ anlayışına sahiptiler. Sanatı, toplumu değiştirme ve geliştirme aracı olarak görmediler.
- Yapmacıksız bir üslüp kullanılmıştır.
- Zariflik değil, gerçek önemsenmiştir.
- Çoğunlukla çalışan sınıfı resmettiler.
- Genelde karamsar
- Ama, ‘halk eziliyor’ temasını da vurgulamıyorlar (Romantizm vurguluyordu).
- Günlük yaşamı önyargısız yansıtmaya çalıştılar, nesnel bir akış açısı eserlere hakimdi.
- İyiyi Klasizme yaklaşır diye almadılar.
- Portrelerde ifade vardır (Klasikte yoktu).
- Doğayı seviyorlar (Empresyonistlerle ortak).

Gustave Courbet (1819-1877), Batı Medeniyeti. Courbet, Fransız Gerçekçi Okulunun öncüsü. Bazı tablolarında sembolist ögelere de rastlanır.

Eduard Manet (1832-1883) birden fazla sanat akımı için önemlidir: Klasik, Realist, Empresyonist ve Modern. Formu Klasik, konusu Realist tablolar yapmış; Realizmden Empresyonizme geçişte önemli bir rol oynamış; çizildikleri düz yüzeyleri vurguladıkları için, düz bir yüzeyde resme bakıldığını net bir biçimde belli ettikleri için tabloları ilk Modernist tablolardan sayılmıştır.
- Realist edebiyatın temsilcileri olarak Flaubert, Balzac, Stendhal, Zola, Tolstoy, Dickens, Gorki, London ilk akla gelenlerdir.
- Osman Hamdi ve Halit Ziya Uşaklıgil de Realizm akımı sanatçılarıdır.
Leave A Reply