İnsanların çoğu aşırı yoksuldu. Küçük bir ücret karşılığında çok fazla çalışmak zorundaydılar. Çin tarihinin büyük bölümünde köylü ayaklanmaları sıradan olaylar haline gelmişti.
Çin toplumu sivil bir toplumdur, militarizmden hoşlanmazlar. ‘İyi demirden çivi, iyi adamdan asker olmaz’ derler. Çin’de sadece en cahil sınıf dine, sadece en kötü sınıf polis ya da askere ihtiyaç duyar, denir (1).
Genç erkekler en az iki yıl askerlik yapmak zorundaydılar. Bu süre boyunca yiyecek, silah ve zırh ihtiyaçları karşılanır, ama herhangi bir ücret ödenmezdi. Zırhlar metalden, lake kaplı veya içi kıtık doldurulmuş deriden yapılırdı.
Feodalizm döneminde asiller ve köylüler diye iki sınıf varken, feodalizmin ortadan kalkması ile sosyal sınıflar da farklılaştı. Derebeylik yıkılıp, savaşmak artık yalnız soylular sınıfının mesleği olmaktan çıkınca, sivil memurlar sınıfı Shih önem kazandı, yasa koyucu oldu (2). Han Hanedanı (MÖ 202 – MS 9) döneminde başlayan bu sınıflaşma 1911 yılında Cumhuriyet’in kuruluşuna kadar aynen devam etti.
Konfüçyüs, Çin toplumunun dört ana gruba ayrılabileceğini söylemişti (3). Toplumsal sınıflar öncelik/önem sırasına göre şöyle idi:
Shih. Soylular, bilim adamı, yüksek dereceli devlet memuru, toprak sahipleri
Nung. Çiftçiler
Kung. Artizan sınıf
Shang. Tüccarlar
Çiftçiler çok değerliydi, çünkü tüm ulusun iyiliği için çalışıyor, nüfusu beslemeye yetecek gıdayı üretiyorlardı. Ancak çoğu aşırı yoksuldu. Devlet görevlileri açlık veya su baskını kurbanlarına yardım etseler bile, toplumsal düzendeki eşitsizlik sürüyordu (3).
Eski Çin toplumunda tüccarlar aşağılanan ama zengin bir sınıftı. Çiftçiler tüm halkın iyiliği için çalışırken, onlar kendi çıkarları için çalışıyorlardı (3). Zaman zaman brokarlar, ipekler, işlemeli giysiler giymeleri, silah taşımaları, ata binmeleri, toprak sahibi olmaları yasaklanmıştı. Bazı dönemlerde başarılı iş adamlarının oğulları memuriyetten mahrum edilmişlerdir.
Tüccarların spekülasyon yapmasını önlemek için devlet, ana gıda maddelerini (tahıl gibi) fiyatlar düşük iken satın alır, kıtlık zamanında halka satardı. Buna rağmen tüccarlar, tefecilikle ve ipek, baharat ve çay gibi lüks malların ihracı sayesinde büyük servetler biriktirmişlerdi.
Yararlanılan Kaynaklar
(1) Çin Halkının Zihniyeti, Ku Hung-Ming, Doğu Batı Yayınları, 2013.
(2) A.g.e.
(3) Çin İmparatorluğu, Philip Steele, İş Bankası Kültür Yayınları, 2012. Sayfa 14.
Leave A Reply