
Çiviler, J. Adelman, 2006.
Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu
BİR ÖFKE KONTROLÜ HİKAYESİ
Kırıcı ve kendisini kontrol edemeyen çocuğuna babası birçok çivi vererek her sinirlendiğinde ya da birisi ile münakaşa etmek istediğinde bahçe kapısına bir çivi çakmasını söyler.
Çocuğun bir gün içinde bahçe kapısına 37 çivi çaktığı olur. İlerleyen günlerde çocuk yavaş yavaş kendini kontrol etmeyi öğrenmeye, bahçe kapısına çaktığı çivi sayısı da azalmaya başlar. Sonunda çocuk her sinirlendiğinde bahçe kapısına çivi çakmanın onu rahatlattığını ve kendisini kontrol etmesini kolaylaştırdığını fark eder. Nihayet çocuğun bahçe kapısına çivi çakmaya ihtiyaç duymadığı gün gelir. Babasına gidip o gün bahçe kapısına hiç çivi çakmadığını söyler.
Bu defa da babası ondan bahçe kapısına çaktığı çivilerden her gün bir tanesini çıkarmasını ister. Artık çocuk sevincini ve kızgınlığını kontrol etmeyi başarmıştır. Aradan uzun günler geçtikten sonra babasına gelerek bahçe kapısındaki tüm çivileri çıkardığını söyler.
Bu defa babası oğlunu bahçe kapısının önüne getirip kapıda bıraktığı delikleri göstererek, “Bu kapı artık eskisi gibi olmayacak. Birisi ile kavga ettiğin ya da kalbini kırdığın zaman o kişide tıpkı bu delikler gibi yaralar açmış olursun. Birisini kırabilir sonra da özür dileyebilirsin fakat o yara her zaman kalacaktır. Birisini kelimelerle yaralamak, o kişiyi fiziksel olarak yaralamak kadar kötüdür,” der.
Leave A Reply