Haruki Murakami 5

Asosyal bir yapısı olduğunu, her zaman çok kitap okuduğunu, kitap okumak ve müzik dinlemenin en büyük sevinç kaynakları olduğunu biliyoruz. Murakami, “Yazı öğretmenim müziktir,” diyen tutkulu bir dinleyicidir (27). Okurlarıyla kişisel olarak neredeyse hiç doğrudan iletişimde bulunmuyor. Ortak alanlarda pek görünmüyor, medyaya çok ender çıkıyor. Televizyon ve radyoya kendi isteğiyle bir kere bile çıkmamış, imza günleri de düzenlemiyor. Yazmak dışındaki işlerin zamanını çalmasını istemiyor. Yurtdışında yılda bir söyleşi, okuma ve imza toplantılarına katılıyor. Japonya’da böyle etkinliklere katılmıyor, bu yüzden de eleştiriliyor. Yurtdışındakileri “bir Japon yazarın sorumluluğu” olarak gördüğü için kabul ettiğini belirtiyor (26, sayfa 200). Özel yaşamını gizli tutmaya özen gösteriyor.

Murakami, başka bir sevdiğim Japon yazar Yoko Ogawa ile bir söyleşide.
Fotoğraf: asahi.com

Haruki Murakami ödüllerden de hoşlanmıyor, ama ödülleri çok: 1979 Gunzo Yeni Yazarlar Ödülü, 1982 Yeni Yazarlar Noma Edebiyat Ödülü, 1985 Tanizaki Ödülü, 1997 Yomiuri Edebiyat Ödülü’nü almış (2, sayfa 76). Her yıl adaylar arasında olduğu için kendisine Nöbetçi Nobel Ödülü Adayı deniyor (5).

Rüzgarın Şarkısını Dinle ve Pinball 1973 adlı romanlarıyla, yılda iki kez Bungey Şuncu adlı yayınevinin verdiği Akutagava Ödülü’ne aday olmuş. Bu da özünde yeni yazarlara verilen bir ödülmüş. Yazarın “yeni” olma süresinin değiştiğinden söz ederken Japonya’daki edebiyat ve yayın dünyasına sitem ediyor; altı kez aday gösterilen yazarlar bile varken, kendisine yalnızca iki kez fırsat verildiğini yazıyor. Ancak hiçbir ödülün kitabı satın alıp okuyan okur kadar önemli olamayacağının da notunu düşüyor. Tek bir kez bile bir edebiyat ödülü jürisinde görev almadığını, kendinde bu yetkiyi göremediğini yazıyor. Gunzo’nun Yeni Yazarlar Ödülü’nü ‘yazarlığa giriş bileti’ olarak değerlendirmiş olmasına rağmen, ödüllerin kuşku götüren şeyler olduğunu düşünüyor (26, sayfa 46).

İlk kitabı Rüzgarın Şarkısını Dinle ve ikinci kitabı Pinball 1973’ün uzun yıllar başka dillere tercüme edilmesine izin vermemiş, profesyonel yazarlığının üçüncü kitabı Yaban Koyununun İzinde ile başladığını söylemiştir. Pinball 1973’ün anlatımı bir pinball makinesinin çalışmasına benziyor: topu bir anlatıcıya, bir fareye atarak anlatıyı paralel ilerletiyor (5).

Rüzgarın Şarkısını Dinle ve Pinball 1973 adlı romanlarını, mutfak masasının üzerinde, evdekiler uyuduktan sonra gece yarısı yazıyormuş. Bu yüzden bu iki eserine “mutfak masası romanları” diyormuş (26, sayfa 114).

Uzak Davul adlı gezi kitabı, Murakami’nin 1986-1989 yılları arasında İtalya ve Yunanistan başta olmak üzere Avrupa ülkelerindeki gezilerini anlatır. Kitapta Murakami’nin birkaç çizimine ve eşi Yoko’nun fotoğraflarına da yer verilmiştir (26, sayfa 98).