Bu yazımızda sizinle Güney Hindistan gezimizde, Mumbai’de (eski adı Bombay) gezerken uğradığımız Mumbai Üniversitesi’nin üç fotoğrafını paylaşıyoruz. Mimari stili için Victorya Gotiği deniyor.
https://kavrakoglu.com/wp-admin/edit.php
Mohandas Gandhi başkanlığında 1937’de toplanan milli eğitim şurasında ve 1944 yılında Hint hükümetine eğitim konusunda danışmanlık vermiş olan Sir John Sargent’in hazırladığı raporun içerdiği reformlar hayata geçirilemedi.
1960’lara gelindiğinde yeterli okul ve yetişmiş öğretmen olmayışı ve mali zorluklar başlıca sorunlardı. Devletin eğitim sorumluluğunu bölgesel hükümetlere bırakması devam etti. İlköğretime başlayanların üçte biri dördüncü sınıfa devam ediyor, liseler daha prestijli olduğu için meslek okulları daha az tercih ediliyor, liselerde eğitim dili İngilizce olmaya devam ediyordu. Ancak zaman içinde gelişme kaydedildi, 14 yaşa kadar eğitim zorunlu hale getirildi, eğitimde fırsat eşitliği sağlandı, yeterli olmasa da devlet bursu verilmeye başladı, öğretmenlerin ücretleri yükseltildi, öğretmen yetiştirildi, yetişkin eğitimleri verilmeye başladı, okuryazarlığın artırılmasına çalışıldı, Hint kültürü ve düşüncesi araştıma konuları arasına girdi.
1857 yılında ilk üniversiteler Bombay, Kalküta ve Madras’ta kuruldu. Kuruluşlarında Londra Üniversitesi örnek alındı. Lahor Üniversitesi 1882’ de (şimdi Pakistan’da) , Allahabad Üniversitesi 1887’de kuruldu ama 1904 yılında Hint Üniversiteleri Kanunu çıkıncaya kadar eğitim vermeye başlayamadı. 1915 yılında kurulan Benares ve 1917 yılında kurulan Patna Üniversiteleri Hint kültürü konusuna ağırlık veren kurumlar oldular. 1816’ da Mysore, 1918’ de Haydarabad’ da kurulan Urduca eğitim veren Osmania Üniversitesi, 1920’ de Aligarh İslam Üniversitesi, 1921 Lucknow, 1922 Delhi, 1923 Nagpur, 1926 Andhra, 1927 Agra, 1929 Annamalai, 1937 Travancore (1957’ den sonra Kerala Üniversitesi), 1943 Utkal, 1946 Saugar, 1947 Rajastan Üniversiteleri kuruldu.
Bağımsızlıktan sonra ilk kurulan Üniversiteler ise 1948’de, Srinagar’da Jamma ve Kashmir Üniversitesi, 1952’de Bihar, 1961’de Punjabi, 1962’de Jodpur, 1964’te Indore, 1964’te Bangalore Üniversiteleri oldu ve üniversite sayıları hızla artmaya devam etti. Üniversitelerde eğitim ya sadece İngilizce, ya İngilizce ve Hindu dili veya İngilizce ve anadil birarada kullanılarak yapılıyor.Kütüphanelerin, laboratuvarların iyileştirilmesine, eğitim kalitesinin yükseltilmesine çalışılıyor.
Ancak Kerala gibi başarılı eyaletler de var. Sürekli sol yönetimlerin seçildiği eyalette okuryazar oranı %100. 1950’lerde Başbakan Jawaharlal Nehru tarafından kurulan teknik okullar ile temelleri atılan bilişim sektörü Hindistan’da hem ekonominin hem de eğitimin lokomotifi oldu. 1970’lerin sonlarına kadar bu okullardan mezun olanlar batıya, özellikle de ABD’ye göç ediyordu. 1968 yılında TATA Hindistan’daki ilk yazılım firmasını kurdu. Bu firma günümüzde 110.000 kişiye istihdam sağlıyor. Elde ettiği gelir gelir ise 2007-2008 döneminde 5.600.000.000 Amerikan Doları. 90’lı yılların başında dünya çapında ismini duyurmaya başlayan Hint bilişim sektörü çözüm merkezi olmaya devam ediyor.2000 yılı ile hızlı bir yükselme dönemine giren sektör, kendi teknoloji ve çözümlerini üreten, düşük maliyetli ve iyi İngilizce konuşan işgücü ile yıllık 60 milyar dolar ciro yapmakta. Dünyanın outsourcing merkezi Hindistan’ın bilişim vadisi Bangalore kentinde.
10 Şubat 2012 tarihli Üniversiteler Ödenek Komisyonu tarafından bildirildiğine göre Hindistan’da 563 yükseköğretim kurumu bulunuyor.
Leave A Reply