1333-1573 yılları arasındaki dönem, Muromaçi ya da Aşikaga Şogunluğu’nun hüküm sürdüğü dönemdir. Yönetim merkezi Kyoto’dur. Siyasal istikrarı sağlayan üçüncü Aşikaga Şogunu Şogun Aşikaga Yoşimitsu (1358-1408) ile başlayan ve 75 yıl süren kültürel bir Rönesans yaşanmıştır. Gösterişli bir saray yaşantısı olmuş, yüksek görevler Zen Budacı rahiplere verilmiştir. Yoşimitsu, 1394 yılında oğlu yararına tahttan çekilmiş, 1397’de Kyoto’nun kuzeybatısında kendisine emeklilik villası yaptırmıştır. Büyük bir gölün kıyısında ve bir ormanın ortasında yer alan bu üç katlı yapının ikinci ve üçüncü katları altın varakla kaplıdır. Tepesindeki tavus kuşu bronzdur. Aşikaga Yoşimitsu, yapıyı altın varakla kaplatarak gücünü ve zenginliğini sergilemek istemiştir. Ancak, 37 yaşındayken Zen rahibi olan Yoşimitsu, ölümünden sonra buranın tapınak olmasını emretmiştir. Buraya Altın Tapınak (Kinkankuji) adı verilmiştir. Bahçesi, Muromaçi Dönemi bahçesi stilindedir. Bahçesinde bir de adak yeri vardır.Yapı 1950 yılında kundaklanmış, 1955 yılında orijinalinin aynısı yapılmıştır. Tapınak, UNESCO Dünya Kültür Mirası Listesindedir.
Kaynak: Japon Sanatında Altın, Çikako Kondo, P Kış 2001. Sayfa 194, 196.
Fotoğraflar: Füsun Kavrakoğlu, 2006.
1603 yılında Kyoto’daki Nijo Kalesi ve içindeki Ninomaru Sarayı, Tokugava İeyasu’nun resmi ofisi olarak inşa edilmiş. Son Tokugava şogunu da İmparator Meiji önünde istifasını burada vermiş. Sarayın bahçesine ana giriş kapısı olan altın kaplamalı Karamon Kapısı, Momoyama Dönemi (1568-1600) tarzı ve Çin stili.
Tokugava İeyasu (1543-1616), 1603 yılında Edo’da şogunluğunu ilan etti ve Tokugava şogunluğu yaklaşık 260 yıl sürdü. Bu dönemde sanat koruyuculuğu, savaş beylerinden yeni zenginlere, zengin kentlilere ve feodal ağalara kaydı. Bu kesimler, hayvanlar ve güçlü fırça vuruşları yerine, zarif, mizahi, incelmiş bir beğeninin ürünü olan resimleri tercih ediyorlardı.
Fotoğraflar: Füsun Kavrakoğlu, 2006.
Leave A Reply