- Sırp etnik temizliği, Breton ayrılıkçılığı, Pan-Arap milliyetçiliği, maçlardan önce milli marş okunması bunların hepsini birleştiren baskın ortak retorik milliyetçiliktir.
- Yok olmanın eşiğinden dönme ya da kahraman bir geçmişe sığınma gibi konular sevilir. ABD’de Reagen’cılık, Fransa’da de Gaulle’cülük, yenilikten çok eskiliğeitibar eden iddialara tutunan bir milliyetçiliği beslemiştir. Küresel milliyetçi söylem, ulusal geçmişe sıkı sarılır.
- Görece küçük dilleri yeniden canlandırma da uluslararası milliyetçi dalganın bir çabasıdır.
- İsviçre, Kanada ve ABD, içlerindeki herhangi bir etnik grubun kültürüne indirgenemeyecek bir siyasi kültür geliştirmiştir. Bu ülkeler anayasaya veya siyasi süreç ve kurumlara sadakatle, bireylerin aralarındaki etnik farklılıklara rağmen onları bir arada tutmayı başarmıştır. Jürgen Habermas, etnisiteyle tanımlanan milliyetçiliğe bir alternatif olarak anayasal vatanseverlik kavramını geliştirmiştir.
- ABD göçmenlerin etnik farklılıklarını büyük ölçüde korumalarına izin vermiş ama ulusal kimliğini muhafaza etmiş; kategorileştirmelere değil, bağlılığa dayanmıştır. Bu, vatandaşlığa dayalı milliyetçiliktir. Etnik milliyetçilikten farklıdır. Yine de WASP (Beyaz Anglo-Sakson Protestan), ulusun imgesine kültürel damgasını, Püritenler ise kültürel ve Neo-Con’larla siyasi damgasını vurmuştur. 1770’lerden sonra Kuzey Amerika’da İngilizlere meydan okumaya başlayanların çoğu püritenlerdi. “Biz Amerikalıyız” dediler. Böylece Püritenlik, artık sadece dinsel değil, milliyetçi bir ideoloji haline de geldi. Yani ABD için de etnik milliyetçilik konusunu tamamen dışarda bırakamayız. ABD’de Vatana Bağlılık Yemini, İç Savaş sonrası dönemin bir ürünüdür. Yeminin 60’ların sonunda ve 70’lerde milliyetçilik karşıtlığıyla birlikte kullanımı azalmıştı ama 90’ların muhafazakar, daha şoven havası içinde kullanımı tekrar arttı.
- Aynı şekilde ortak kültür de, kolektif kimlik geliştirmeyi garantilemez. Britanya, Yeni Zelanda ve Avustralya örneklerinde olduğu gibi.
- Milliyetçilik, daha önceden var olan kimlik ve geleneklerden kaynağını alır, ulusal kimlikler de bu gelenekleri yansıtır. Ancak milliyetçilik önceden var olan etnik kimliklerde temel değişiklikler yapar ve kültürel miraslara yeni anlamlar katar.
anayasal vatanseverlik, Breton ayrılıkçılığı, Etnik milliyetçilik, Fransa, Gaulle’cülük, Jurgen Habermas, Küresel milliyetçi söylem, Millet, Milliyetçilik, Pan-Arap milliyetçiliği, Püritenler, Reagen’cılık, ulus, ulusal geçmiş, vatan, Vatana Bağlılık Yemini
Leave A Reply