Categories: Eski Kültürler

Bir Göç Öyküsü-Kırgızlar 2 / Van-Erciş-Ulupamir

Dostlarımız Ahu- Faruk Akbaş ile Şubat 2017’de yaptığımız ziyaret, Kırgız çadırında öğle yemeğini de kapsıyordu. Arzu edenlere kımız ikramı da vardı. Kırgız kadınları, birçok Müslüman topluma göre daha sosyaller. Ev işleri karı koca arasında bölüşülüyor ve erkekler gerektiğinde çocuk da bakabiliyor. Geleneksel kıyafetlerinin parçası olan tülbent onların medeni durumunu da gösteriyor. Evli kadınlar beyaz, nişanlı kızlar pembe, bekar kızlar kırmızı tülbent kullanıyor. Her evin hayvanları var. Bunlar gelir getirmekten çok ailenin ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik besleniyor. Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu

Dostlarımız Ahu- Faruk Akbaş ile Şubat 2017’de yaptığımız ziyaret, Kırgız çadırında öğle yemeğini de kapsıyordu. Arzu edenlere kımız ikramı da vardı.
Kırgız kadınları, birçok Müslüman topluma göre daha sosyaller. Ev işleri karı koca arasında bölüşülüyor ve erkekler gerektiğinde çocuk da bakabiliyor. Geleneksel kıyafetlerinin parçası olan tülbent onların medeni durumunu da gösteriyor. Evli kadınlar beyaz, nişanlı kızlar pembe, bekar kızlar kırmızı tülbent kullanıyor. Her evin hayvanları var. Bunlar gelir getirmekten çok ailenin ihtiyaçlarını karşılamaya yönelik besleniyor.
Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu

Et yemekleri, süt ürünleri ve hamur işleri Kırgız mutfağında önemli yer tutuyor. Soba üstünde pişirilen yufkaların üzerine kaymak ya da kurutulmuş yoğurt olan kurut sürülüyor. Çayı sütlü ve tuzlu içiyorlar. Sütlü çay kaseye konduktan sonra iri bir kaya tuzu ile karıştırılıyor. Bu, Kırgızların, Afganların ve Pakistanlıların ortak ağız tadı. Bizim çaya kara çay diyorlar. Çay ikramı çok yaygın.
Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu

Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu

Manas Destanı 400 bin mısradan oluşan çok uzun bir destan. Kırgızlar arasında bu destanın ezberden okunması çok önemseniyor. Destanı okuyanlara Manasçı deniyor.

Türkiye’ye yerleşince hansız yaşamaya başladılar, birer soyadı aldılar. Ulupamir Köyü, geçmişte Altındere Harası olarak bilinen, devlete ait hayvan yetiştirme çiftliklerinin bulunduğu bölgede yer alıyor. Altındere adı, Kırgızların hanı Hacı Rahman Kul’un önerisi ile Ulupamir olarak değiştirilmiş. Ulupamir evleri devletin yaptığı toplu konutlar. Yirmi yıl vade ile satın alınan evlerin altları ağıl olarak düşünülmüş ama nüfus artınca eve dahil edilmiş. Devlet evden başka her haneye iki Hollanda ineği vermiş. Ancak verim alamamışlar ve ineklerden doğan borcu ödeme zorluğu çekmişler. Sadece yazın üç ay süt satabiliyorlarmış. Köyün ana geçim kaynağı koruculuk olmuş. Bu durum çevre köylerle ilişkilerini olumsuz etkilemiş. Ekonomik zorluklar büyük şehirlere göçü başlatmış.

Yararlanılan Kaynak

Van’daki Ulupamir Yüz Yıllık Göç, Erdem Kabadayı, Atlas, Nisan 2008.