Post emperyal güçlerin (İngiltere, Rusya, Türkiye, Macaristan gibi), kaybettikleri statünün peşine düşmeleri nostaljik milliyetçilik olarak anılıyor.
İngiltere, orta boy sıradan bir ülkeye dönüşmeyi hazmedemediği için Brexit yanlılarının ağır bastığı yorumu yapılıyor.
Geçmiş günlere dönme arzusu, çoğunlukla tehlikeli siyasi değişimlere zemin oluşturur. Özellikle geçmişi idealize etmeye teşne yaşlı toplumlarda nostalji ile milliyetçilik yakın ilişki içindedir.
Bazı güzel şeylerin kaybedilmiş olmasına rağmen birçok kazanımın da olduğunu kabul eden düşünen nostalji iyi huyludur.
Onarıcı nostalji ise kaybolanın yeniden inşasını arzular.
Bir yoruma göre, Brexit yanlıları Edward dönemine, en azından İngiltere’nin henüz Avrupa projesine dahil olmadığı 1970’lere dönmek isterken, Putin çarlık devrine gitmek istiyor.
Nostalji siyaseti demokratik ve otoriter ortamlarda da farklılaşıyor.
Brexit yanlıları çoğunluğu davalarını desteklemek için oy vermeye ikna etmek zorundaydı. Ayrıca, Britanya İmparatorluğu’nun eli kanlı olduğuna işaret etmek suretiyle, yani düşünen nostalji ile onarıcı nostaljiye karşı durabiliyorlar.
Otoriter sistemlerde ise, muhalefet olsa dahi, rejimin tarihsel iddialarına açıktan tepki gösterilemiyor ve nostalji tehlikeli bir hal alıyor.
Yararlanılan Kaynak
Çağımızın Siyasi Hastalığı: Nostaljik Milliyetçilik, Edoardo Campanella, Project Syndicate/Oksijen, 6-12 Mayıs 2022.
Leave A Reply