Dedikodu ve Önyargı

Dragonfly III, Ahu Akkan, 2018.
Sanatçının işleri çoğunlukla portre ve oto portre üzerine. Şeffaf kumaşların birbiri üstüne dikilmesiyle oluşturulan portreler, “örtülü olan”, “gizlenmek istenen” veya “yok sayılan” gerçeklere gönderme yaparken, aynı zamanda gerçeğe ulaşmanın mümkün olduğu bir yansıtıcı görevi de görmekte.
Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu, Pera Müzesi, Sarsılan İmge, 2018.

• Başkalarının hakkımızda anlattığı özel hikayelerde gerçeklerden uzaklaşmalar dedikodu sınıfına girer, genel hikayelerdeki hatalar ise önyargı sınıflamasına.
• Önyargı kişisel olarak söylediğim ya da yaptıklarımın değil, “benim gibi insanların” genel olarak söyleme ya da yapma eğiliminde olduğu şeylerle, benim “tipimde” insanların yaptığı ya da söylediği düşünülen şeylerle ilgili bir hikaye anlatır.
• Önyargı dedikoduya güç verir.
• Aslında dedikoduyu gerçekten ayıran şey içerikten çok niyetle ilgilidir. Ne anlattığımız değil, nasıl ve neden anlattığımız sorunudur.

Yararlanılan Kaynak

Bizi “Biz” Yapan Hikayeler, William L. Randall, Ayrıntı Yayınları, 2014.