Hasan Ali Toptaş 4

Toptaş’ın romanlarında biyografik öğelere çok yer verdiği bilinmektedir. Sonsuzluğa Nokta (1994) için ise Toptaş’ın yaşamından en aşikar izler taşıyan romanı olduğu söylenebilir. Düş ile gerçek birbirine karıştırılarak anlatılmıştır.
Baba, hep korkulacak, çekinilecek, olumsuzluk ve sıkıntı kaynağı olarak verilir.

Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu, Gürpınar, 2018.

Heba (2013), insafsızlığın, yalanın, utanmazlığın, linçin, kıstırılmışlığın; yalnızlık, pişmanlık, askerlik, heder olmuş-heba olmuş ömrün romanıdır.
Aydın, düşünen adam, yalnız adam eleştirisidir. Tutunamayanlar’ın hayatıdır.
Rüyadan gerçeğe, gerçekten rüyaya akıştır.
Heba, gitme isteğinin romanıdır. Gitme isteği özlemden değil, kaçma isteğinden doğar.
Köy ‘yetinilen, tüketilen yer’dir.
Köyün-köylünün toplumun en saf hali olduğuna, huzurun orada bulunacağına, orada yaşamın iyicil olduğuna olan inancın heba olmasıdır. Önceleri gölgelerle, rüyalarla anlatılan şehir hayatının bıktırıcı, zalim hayatına karşılık köyün cennet olduğu temasının heba olmasıdır Heba. Köy distopyasıdır.
Toplum mu, toplumun heba ettikleri mi haklı?
HAT, Heba’da belirsizlik ve tedirginlik sunarken, “sınır”ı sorguluyor: Sınır insan tabiatının, hiyerarşinin, iyinin-kötünün, vicdanın-zalimliğin sınırları gibi; birey ile iktidarın sınırları gibi.
Tabiatın ruhu olduğunu işleyen bir bakış açısı ile yazarın anlattığı, romandaki karakterlerin anlattığı ve rüyalar iç içe geçiyor.
Romanın kapağındaki 2016 FT/Oppenheimer Finalisti ibaresi tartışma yaratmıştı. Romanın Longlist’e girdiği, finalistler arasında (iki Çinli yazar Yu Hua ve Yan Lianke ile Endonezya’dan Eka Kurniawan) olmadığı anlaşıldı.

Füsun Kavrakoğlu