- Neolitik Çağ’da tarımın keşfiyle birlikte ay, su, yağmur, kadınların ve hayvanların doğurganlığı, bitkiler, ölümden sonra insanın kaderi ve erginleme törenleri arasında organik bir bağ olduğu düşünülür.
- Ayın sular üzerindeki etkisi çok erken zamanlarda keşfedilmiştir. Ay, suyla ilişkilidir.
- Babil ay tanrısı Sin, suları denetler aynı zamanda otların yaratıcısıdır. Dionisos hem ay hem bitki tanrısıdır. Osiris ay, su, bitki ve tarım özelliklerini bünyesinde toplar.
- Ay, bitki dünyasına tazelik veren gece çiğlerinin dağıtıcısı olduğu için yaşam ilkesini temsil eder.
- Ay büyümenin efendisidir, suların, rahmin ve zamanın.
- Ay sürekli yenilendiği için canlıdır ve tükenmez.
- Her göksel varlığın hayvanlar dünyasında bir karşılığı olduğu düşünülmüştür. Ayın hilal hali ile boğa boynuzu arasındaki benzerlik dolayısıyla ay, birçok gelenekte çift boynuzla sembolize edilir. Boynuz yeni ayın simgesidir. Ay ve boğa arasında kurulan ilişki ile güneş ve aslan arasında kurulan ilişkinin sembolik ifadeleri mitlerde çok yaygın olarak kullanılmıştır.
- Ay dişilikle ilişkilendirilir. Dolunay ayın dişilik yönünü açıkça göstermesidir.
- Hilal İsis, İştar, Artemis gibi tanrıçaların sembolüdür.
- Ay tüm bereketin kaynağıdır ve kadınların adet dönemini düzenler. Ay bir nevi kadınların efendisidir.
- Asya mitolojilerinde ay, doğurgan dişi olarak gösterilir.
- Türkler ve Moğollar adet görme dönemi ile ayın safhaları arasında ilişki kurmuşlardır. Günümüzde de kadının adet görme hali Türkçede ay ile ifade edilir.
- Hunlarda aya övgü, başlıca ibadetlerden biri olmuştur. Eski Çin kaynaklarına göre Hun Hakanı, her sabah çadırdan çıkarken güneşe, geceleri de aya secde edermiş.
- Oğuz Kağan Destanı’nda ay bir kadın gibi sunulur. Ay, Kağan’ın mucizeli doğum motifinde yer alarak Oğuz Kağan’ın Tanrı Oğlu/Gök Oğlu olduğu fikrini yaratır.
- Ay ışığında hamile kalma motifi Moğol efsanelerinde de vardır.
- Aydan hamile kalma fikri Eskimolarda da vardır. Eskimolarda genç kızlar gebe kalacakları korkusuyla aya bakmazlar.
- Yakutlarda da ay ile ilk kadın arasında bağlantı kurulduğu için, günahkar bir kadın, ay ruhuna yakarıp, ondan af diler.
- Afrika’da Pigmelerde yeni ay bayramı kadınlara, güneş bayramı erkeklere aittir.
- Ayın dişi olduğu inanışındaki kültürler, ayın evreleri ile dişinin doğurganlığı arasında ilişki kurmuşlardır. Ayın hilal şekli kadının gebeliğini ve doğumunu sembolize eder.
- Ayın her periyodik şeklinde dişilik, erkeklik evreleri geçişi vardır.
- Ayın doğumu ve ölümünün erkek, tam şeklinin kadınlık formunda olduğu da düşünülür.
- Ayın döngüsel hareketleri, değişmez evrensel yasaların kaynağı sayılmıştır.
- Zaman ay evreleri aracılığıyla ölçülmüştür. Ay takvimine halk takvimi, çiftçi takvimi adları da verilir.
- Ay hiyerofanileri (kutsalın bir yerde, nesnede veya durumda kendini göstermesi) şu temalarda sınıflandırılabilir:
Bereket,
Dönemsel yenilenme,
Zaman ve kader,
Aydınlık-karanlık karşıtlığı. - Dolunay-yeniay (ayın gökyüzünde görünmediği üç gün), üst dünya-alt dünya, iyilik-kötülük, var olmak-yok olmak vb. karşıtlıkları simgeler.
- Ay ölçer, kaderi dokur, denir.
Yararlanılan Kaynak
Kaybolan İzler, Mümtaz Fırat, YKY, 2017.
adet görme, adet görme hali, alt dünya, Artemis, Ay, Ay takvimi, Aydınlık-karanlık karşıtlığı, ayın dişilik yönü, Babil ay tanrısı Sin, bereket, bitki, çiftçi takvimi, Dionisos, Dolunay, Dönemsel yenilenme, Gök Oğlu, halk takvimi, hilal, hiyerofani, İsis, İştar, Kaybolan İzler, Mümtaz Fırat, neolitik çağ, Oğuz Kağan Destanı, Osiris ay, Pigmeler, Sin, su, Tanrı Oğlu, üst dünya, yeniay, Zaman ve kader
Leave A Reply