
Samuraylar önceleri at sırtında ok ve uzun kıvrık bir kılıç ile savaşırlardı. 16. yüzyıldan sonra yapılan savaşlara çok sayıda piyade katıldı. Onların silahları mızrak ve daha düz bir kılıçtı. 1540’larda tabancanın ortaya çıkışı savaş giysisini de değiştirdi. Barışçıl Edo Döneminde (1615-1868) silahlar ve zırhlar törenlerde geçit resmi için kullanılmıştı.
Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu, V & A Museum, 2017.
- Japonya, 1185-1868 arasında samuray denen savaşçı sınıf tarafından yönetilmiştir. Kılıç, bir samurayın ayrılmaz parçasıdır ve onun otoritesini temsil eder. Japonlar çeliği işlemenin sanatını yapmışlardır denebilir. Güzellik, zarafet, işlev bir arada düşünülür. 1615 yılında sonra, Japonya’da barış hüküm sürerken kılıcın süslenmesine yoğunlaşılmıştı. Kılıcın ve bağlantı parçalarının görünümü sahibinin zevkine ve toplumdaki yerine işaret ederdi. 18. ve 19. yüzyıllarda kılıç yapımı işinde öne çıkmış ustalar vardı.
- Amirinin öldürülmesinin intikamını alma görevi verilmiş olan bir samuray, amirini öldüren adamı tam köşeye sıkıştırmış öldürecekken, adam samurayın yüzüne tükürmüş. Savaşçı, kılıcını kınına sokup yürüyüp gitmiş. Adam onu sinirlendirmiş; adamı o öfke ile öldürse bu kişisel bir eylem olacağı için durmuş. Oysa yapması gereken, kişisel olmayan bir intikam almaktı.
Mitolojinin Gücü, Joseph Campbell, MediaCat, 2015. Sayfa 106.

Vitrinde sergilenmekte olan 1750’li yıllardan kalma kağıt rulo bir samurayın kuşanmasının aşamalarını göstermektedir. Daha ağır ve karışık zırh kuşanma bir başka kişinin de yardımını gerektirirdi.
19. yüzyıla ait bu zırh örneği dövme demirden yapılmış, kıymetli kumaşlarla tamamlanmıştır. Zırhlar ejderhalar, Budist figürler ile de süslenirdi. Yukarıda görülen zırh demir, bakır, deri, lake ve ipek kullanılarak hazırlanmış.
Gerçekçi stilde yapılan mankenlere “canlı bebekler” denirdi. Bunlar yurtiçinde ve yurtdışında Japon tarihi ve günlük yaşamını canlandıran dioramalarda kullanılırdı.
Fotoğraf: Füsun Kavrakoğlu, V & A Museum, 2017.
Leave A Reply