“Düşünce, insanı çalışmaktan kurtaran makineler yaratır.
Kapitalist sınıf üretimi sermayeyi garanti altına alan bir değer olarak görürken, sermeyenin de tembelliği garanti altına aldığını düşünür.
Sosyalist sistemler çalışma araçlarını eşit biçimde dağıtmak isterken, tembellik araçlarını da eşit biçimde dağıtmak ister.
Kapitalist olmayan sistemin amacı, çalışma saatlerini artırmak değil aksine düşürmektir.
Kapitalist olmayan sistemlerin zaferi, çalışmada eşitliği getirecek, bu da kapitalist sınıfın tembellikte bulduğu mutluluğu kaybetmesi anlamına gelecektir.
Tanrı da artık yaratmıyor, tembellik tahtında dinleniyor ve kendi hikmetini temaşa ediyor.”
Kazimir Malevich, Beyaz Üstüne Beyaz, 1918.
Kazimir Malevich (1879-1935), siyah ve renkli evrelerden sonra resimsel Suprematizm tarafından ulaşılan tam nesnesizlik evresine beyaz evre adını verir. Malevich’in beyaz düşüncesi Hiç’te, felsefi mutlaklıkla sonlanıyor. Malevich’e göre, önce takıntılarımızdan kurtulup, “hiç” olmamız gerekir. 19. yüzyıl ortalarında Hiççilik, Nihilizm, Yokçuluk yükselen bir felsefi yaklaşımdır. Her şeyin anlamdan ve değerden yoksun olduğunu, hiçbir doğru, genel-geçer bilginin olamayacağını savunur. Toplumsal düzene baş kaldırmayı temsil eder.
Yukarıdaki alıntılar, Malevich’in Sel Yayıncılık’tan çıkan İnsanın Esas Gerçekliği: Tembellik adlı eserindendir.
Leave A Reply