Fotoğraf: Politik Yol Haber Sitesi
- Kendilerine ilk popülist diyenler, ABD’de siyaset yapmak isteyen köylülerdi. 1892 yılında, destekçilerine başlarda Pops, sonradan popülist denilen Halk Partisi kuruldu. Bu etiketin aşağılayıcı olması hedeflenmişti. Ancak bu tanımlama sonradan bir karşı hamle ile kabul edilerek benimsendi. 1890’ların ortalarından sonra bazı Popülistler, Sosyalist Parti’ye katıldı. Popülizmin içeriği sosyalist doktrinden de gelebilir.
- 1950’lerin ve 1960’ların siyasal ve sosyal kuramcıları Popülistleri öfke ve hınçla hareket eden, komplo teorilerine yatkın ve özellikle ırkçılık konusunda sabıkalı olarak tanımladılar.
- Bazen düzen karşıtlığı ile eşanlamlı kullanılan, bazen belirli ruh halleri ile ilişkilendirilen, demokrasinin hakiki sesi olarak da tanımlanabilen, seçkinlere dair eleştirel tutum takınmanın gerekli ama yeterli olmadığı bir hal, yozlaşmış bir demokrasi biçimi gibi pek çok olgu için kullanılan ama ortak bir tanım üzerinde uzlaşılamayan, alkışlanan ya da eleştirilen, Jakobenlerin mirasçısı sayılan, yazılı bir doktrini olmayan bir siyasal durumdur popülizm.
- Oryantalist yaklaşıma göre Doğu, Avrupa’nın karşıt kimliği olarak konumlandırılmıştı. Çok eski bir geçmişi olan felsefi geleneğin popülist kisveye bürünmüş hali, zaman içinde bir politik tavra dönüşmüştü.
- Marine Le Pen, Geert Wilders, Donald Trump, Rafael Correa, Hugo Chavez, Evo Morales, Juan Peron ve 2008 finansal kriz sonrası ortaya çıkan Çay Partisi ve Wall Street’i İşgal Et gibi yeni siyasal hareketler popülist olarak adlandırılırken ana akım siyasete karşı oldukları vurgulanmak istenmiştir.
- Popülistlerin yaptıkları önermelerin uzun vadeli sonuçlarını ihmal ettiği düşünülür. Venezuela Devlet Başkanı Nicolas Maduro enflasyon ile mücadeleyi asker zoruyla fiyatları düşürterek yapması; Fransız Milli Cephe Partisi’nin afişlerinde “İki milyon işsiz, iki milyon daha fazla göçmen demektir” sloganını kullanması bu duruma örnek verilebilir.
- Popülistler sadece ve sadece kendilerinin halkı temsil ettiğini iddia ederler.
- Ne olduğuna dair derin anlaşmazlıkların olduğu durumlarda bile tek bir görüş olduğunu farz ederler.
- Siyasi rakiplerini ahlaksız ve yozlaşmış elitler olarak tasvir ederler.
- İktidara geldiklerinde hiçbir muhalefet onların gözünde meşru değildir. Siyasi rakiplerine halkın düşmanları gibi davranırlar.
- Popülist siyasetçiler seçimlerde kaybederlerse nedeni çoğunluğun henüz sessizliğini bozmamış olmasıdır.
ABD’de siyaset, çay partisi, Donald Trump, Evo Morales, finansal kriz, Fransız Milli Cephe Partisi, Geert Wilders, Hugo Chavez, Juan Peron, Marine Le Pen, Oryantalist yaklaşım, Pops, popülist, Popülist siyasetçiler, Popülistler, popülizm, Rafael Correa, sosyalist doktrin, Sosyalist Parti, Venezuela Devlet Başkanı Nicolas Maduro, Wall Street’i İşgal Et
Leave A Reply